Kayseri ili genelinde hayvancılık, meraya dayalı köy hayvancılığı
niteliğindedir. Bu durum özellikle küçükbaş ve büyükbaş hayvan yetiştiriciliği
için geçerlidir. 1955 yılında açılan Kayseri Şeker Fabrikası ile 1960’larda
açılan yem fabrikaları ve et kombinalarının varlığı, özellikle besiciliğin
olumlu yönde gelişmesine katkıda bulunmuştur.
İlde küçükbaş hayvancılık çayır ve meraya dayalı bir özellik göstermekte,
masrafsız yetiştiricilik yapılmaktadır. İlde tarım arazilerinin büyük bir bölümü
sulanmayan kıraç ve dağlık arazilerden oluştuğundan koyunculuk kendine özgü
özellikleri nedeniyle yaygındır.
Merada bitki örtüsü zayıftır. Hayvanlar karınlarını doyurabilmek için çok
dolaşmak, her gün ortalama 5-10 km yürümek zorundadır.
Hayvanların beslenmesi geleneksel usullere göre yapılmakta olup, yonca kesim,
kuru ot, yaş pancar posası ve saman gibi kaba yemler kullanılmaktadır. Kesif yem
olarak da; karma yemler, arpa kırması, buğday kepeği, pamuk tohumu küspesi vb.
kullanılmaktadır.
Kayseri sığır besiciliğinin yoğun olarak yapıldığı illerden biridir. Bunun en
önemli sebeplerinden birisi et ve et mamulleri üretim merkezi olmasıdır. Sabit
bağlamalı kapalı ahırlarda besicilik yapılmaktadır. Besi süreleri orta ve uzun
süreli olup altı ayla bir yıl arasında değişmektedir. Besi materyalini bölgeden
temin edilen yerli, kültür ırk ve melezleri teşkil etmektedir. |